Het afzien en genieten in één adem

In welke stad in Peru staat de zon zo hoog dat je in je nek en onderkin tegelijk verbrand, was rond 1500 het centrum van de wereld, is de halve maan bijna perfect horizontaal door de ligging vlak bij de evenaar en verbrandt een gemiddeld mens 28% meer calorieën doordat de stad op 3400 meter ligt? Cusco! De stad waarvan trektochten vertrekken naar Machu Picchu, door Lonely Planet als beste trektocht van zuid Amerika omschreven, en misschien zelfs wel ter wereld. Die moet natuurlijk wel even afgevinkt kunnen worden van de befaamde Bucketlist. Het schijnt dat we in 5 dagen een gigantische diversiteit aan natuur gaan waarnemen. Maar, het schijnt ook dat het de zwaarste trektocht is naar Machu Picchu, das dan wel weer iets minder ideaal.

Salkantay trektocht
Dag 1: van 3550 m. naar 3912 m. stijgen. Daarna op en neer naar 4200 m. 17 km, 8,5 uur totaal.
Dag 2: van 3912 m. naar 4630 m. stijgen. Daarna dalen naar 2900 m. 22 km, 9 uur totaal.
Dag 3: van 2900 m. naar 1550 m. dalen. 16 km, 5 uur totaal. Daarna chillen in hotsprings.
Dag 4: van 1550 m. naar 2050 m. stijgen. 19 km, 6 uur totaal.
Dag 5: Machu Picchu! Van 2050 m. naar 2430 m. stijgen en terug. 8 km, 3 uur totaal.

Totaal km: 82
Totaal uren: 31,5
Nadat je word opgehaald van het hostel en 4 uur hebt gereden door het Andesgebergte, begint de trektocht. Wandelstokken en een warme slaapzak zijn gehuurd want die zijn echt nodig. Een klein tasje neem ik mee, en iedereen mocht daarnaast nog 5 kilo aan extra bagage meenemen die elke dag door ezels naar de volgende plek gesjouwd worden. Achter de ezels loopt een Peruaan te commanderen dat ze door moeten lopen. Normaal lopen ezels een stuk sneller dan mensen, maar de Peruanen hier zijn echt bovenmenselijk. Ze lopen een trektocht twee keer zo snel als wij en drinken of eten onderweg helemaal niks behalve cocaleaves. Wat zijn cocaleaves nu precies en is het goed of slecht voor je? Ze zeggen hier dat het heel goed voor je is; is zitten heel veel mineralen in en je metabolisme gaat er sneller van. Hierdoor wordt je op hoogte minder snel duizelig en heb je meer energie. Buiten Bolivia en Peru zijn cocaleaves echter verboden. Van 125 kg droge cocaleaves kan je namelijk 1 kilo cocaïne maken. Dat vertelde een gids in de stad Cusco bij een free walking Tour. En hij kon het weten, want hij zat vroeger in de business.

Maargoed, eenmaal klaar voor de wandeltocht was het even tijd om te weten waar iedereen vandaan kwam. Toen Caesar de gids vroeg waar ik vandaan kwam antwoordde ik natuurlijk trots: Hollande! Ah..... sealevel, ok. For how long. you. bin. in Cusco now vroeg hij in zijn bijzonder Gebrekkig engels. Just for one day zei ik, en je ziet hem gewoon ingetogen lachen. (Om te klimatiseren zou je eigenlijk een week in Cusco moeten verblijven. Door wat langer op hoogte te verblijven heeft je lichaam de tijd om meer rode bloedcellen aan te maken om zuurstof efficiënter te kunnen opnemen) Okay guys today we are going to acent from 3550 to 4200 meters, vamonos chickos!! (laten we gaan jongens!).


Elke stap kost zoveel moeite en als je normale snelheid loopt ben je binnen de kortste keren buiten adem. Eenmaal gearriveerd na 6 uur wandelen in het kamp op 3900 meter was ik redelijk kapot. Er was de optie om nog een klim naar een hoger gelegen meer te doen op 4200 meter. 1,5 omhoog en 1 uur omlaag. Dit was toch wel heel bijzonder en dus deed ik dit. Je kan een gletsjer zien en een kristalhelder meer. Deze beslissing was wel iets te overmoedig want de klim verliep mij zo moeizaam en ik was elke keer buiten adem. Ik kan het gewoon niet geloven, waar is mijn conditie dan?! Ik heb toch een normale conditie? Waarom sta ik dan binnen drie stappen alweer verplicht uit te hijgen als een triest figuur van 80 die zijn leven lang 2 pakjes per dag heeft gerookt? Toen ik eindelijk boven was zag ik lijkbleek en voelde ik me zeer beroerd. Het bezoekje was dus zoiets als: oké, fotootje, gezien, afgevinkt, en nu weer snel dalen naar het kamp. Terug in het kamp plofte ik gelijk neer om het dunne matje in me tent en was een half uur heel heftig aan het ademen en het hield maar niet op. Het was net alsof ik niet bij kon komen en me lichaam er groot tekort aan zuurstof had. Daar schrok ik natuurlijk wel van want op dat moment realiseer je je wat hoogte allemaal met je kan doen. Vooral voor een Nederlander die heel zijn leven verwend is met het de hoeveelheid zuurstof op zeeniveau, of zelf onder zeeniveau;). Ook was ik een beetje misselijk en duizelig. Andere mensen van de groep hadden er ook wel wat last van maar de meesten minder. Die hikten vaker op hoogte of woonden bijvoorbeeld in de Fransen Alpen. De andere Nederlander, René, waarmee ik veel ben opgetrokken de afgelopen week, had er echter net zoveel moeite mee als ik. Een Canadees stel was er nog minder aan toe dan wij en was genoodzaakt de bus naar Cusco terug te nemen de volgende dag.

Nadat het heftige ademen was gestopt viel ik gelijk in slaap en hebben ze me wakker moeten maken voor het avondeten. Daarna ben ik weer gelijk in slaap gevallen en de volgende morgen werden we gewekt om 5 uur met een kopje cocathee. Die nacht was het -5 en sliep ik met een thermoshirt en twee vesten over elkaar heen in een hele warme slaapzak in een tentje. Ik heb echt zitten twijfelen om ook de bus terug naar cusco te nemen, want vandaag zouden we naar 4630 meter gaan klimmen. 4200 meter is gewoon mij max, dacht ik. Daarnaast is het ook nog is de zwaarste dag. Nadat we top van 4630 meter zouden bereiken, zouden er gaan dalen tot 2900 meter. 22 kilometer in totaal. 1730 meter dalen staat gelijk aan 6 eiffeltorens en dat staat dan precies weer niet gelijk aan kattepis. Het beroerde en energieloze gevoel was iets minder geworden dus ben ik er maar voor gegaan.

Achteraan in de groep van fanatieke hikers, kauwend op cocaleaves, liet ik me niet gek maken en ben ik in een heel constant rustig tempo en met genoeg pauzes binnen 3,5 uur de berg op geklommen. Nooit gedacht dat het me zou lukken eerlijk gezegd. Boven aan de top was het -5 graden en sneeuwde het gecombineerd met een snijdende wind. Soms moet je ook bewust even pauze nemen om te realiseren in wat voor fantastisch mooie natuur je loopt. Ik loop gewoon in Peru door de meest unieke natuur die ik ooit gezien heb! Ook al is het ijskoud. Ik moet toegeven dat ik niet echt meer in staat was om helder na te denken en ik was ook redelijk duizelig. Best wel gevaarlijk aangezien je vaak langs afgronden loopt. Gelukkig helpen wandelstokken hierbij heel goed. Op de top zit er serieus gewoon een Peruaans vrouwtje, verscholen achter een zelf gemaakt muurtje van gestapelde stenen en onder een kleed, allerlei dingen te verkopen zoals water en handschoenen. Bizar.

Bij het dalen krijg je een soort euforisch gevoel omdat je bij elke stap meer zuurstof binnen krijgt. Dit is echt super chill, je voelt je goed en loopt lekker door. Na 9 uur wandelen en 22 km verder was ik alsnog uitgeput alsof ik de marathon gelopen had maar tegelijkertijd weer helemaal de oude.

Geslapen als een roos en wederom wakker gemaakt met een kopje coca thee, daalden we de derde dag verder naar 1550 Meter. Dit was echt een relaxte dag. Maar 16 km en 5 uur. Ineens liepen we in de jungle tussen de bamboo, bananenbomen, aarbeienplanten, passievruchtbomen en avocadobomen enzovoort. Je kan hier al het fruit zo uit de natuur eten. Er is zo een grote diversiteit in natuur hier, dat is onbegrijpelijk. Elke dag van de trek hebben we een totaal ander soort natuur gezien. Helaas hoort bij de jungle ook muggen, en niet zo weinig ook. Honderden tegelijk vliegen om je heen. Het zijn niet de muggen zoals in Nederland. Het lijken meer een soort fruitvliegjes zo klein zijn ze. Maar als ze steken komt er een bobbeltje bloed uit en jeukt het toch net zo goed. De bulten kunnen wel een maand blijven zitten zeggen ze. Ze noemen het hier trouwens wel Mosquitos, maar het zijn eigenlijk sandflies. Overdag wordt je kapot gestoken, en snachts gaan de muggen slapen in de bomen. Het is de wereld op zn kop. Die namiddag zijn we naar een hotspring geweest. Ondergrondse riviertjes worden opgewarmd door vulkanische activiteit en op sommige plekken komt er hier door heet water uit de rotsen sijpelen. Hier omheen is een natuurlijk zwembad gemaakt en kan je baden in water tussen de 50 en 25 graden. Heerlijk voor de spiertjes om te herstellen. In de avond was er kampvuur met muziek, gezellig zat dus. Er vliegen hier s'avonds motten die 15 centimeter zijn, dat gaat natuurlijk gewoon richting de categorie vogel.

De dag erna was zo goed als vlak en hebben we langs het treinspoor gelopen naar machu Picchu. Onderweg zie je af en toe al werken van de Inca's en met elke stap wordt je gewoon nieuwsgieriger hoe Machu Picchu eruit ziet. Die nacht hebben we geslapen in het toeristische dorpje Aguas Calientes dat onderaan de Machu Picchu berg ligt. De volgende dag stonden we 4 uur s'morgens op en klommen een kleine 500 meter aan trappen de berg op met een schitterende zonsopkomst. Eenmaal aangekomen in Machu Picchu word je overdonderd van geloof je niet wat je ziet. Ik heb ik mijn architectuuropleiding genoeg geleerd over de bouwkunsten van de oude Grieken, Romeinen en Egyptenaren, maar niks over de Inca's. Terwijl het minstens zo interessant is. Hoe dit volk huizen wist te bouwen rond 1400 van natuursteen zonder ijzerwaren en cement voor handen te hebben, is moeilijk te bevatten. Ze maakten de de stenen exact passend met bizarre precisie. De stenen maakten ze vervolgens allemaal anders van afmeting elke naastgelegen steen met een andere hoeveelheid hoeken, soms zelfs wel tot 12 hoeken per steen. Door deze formatie van stenen is het onmogelijk om slechts een paar stenen uit de muur te bewegen, maar moet heel de muur in beweging worden gezet. Het zit net als in puzzel in elkaar vast. Als er vervolgens een aardbeving was, bleef alles gewoon staan. Toen de Spanjaarden de boel koloniseerden in 1534 bouwden ze ook tempels maar die van hun stortten elke keer in na een aardbeving. Ze konden maar niet begrijpen hoe de Inca's dat zo hadden gebouwd. Dit is maar een van de mythische dingen van het Inca volk en er is maar weinig over bekend. De gids op Machu Picchu zei dan ook aan het einde van zijn rondleiding: ga zelf maar een beetje op onderzoek uit bij het overige gedeelte. Dat maakt het ook wel weer heel aantrekkelijk. Normaal gesproken is alle geschiedenis voorgekauwd en moet je het vooral accepteren. Met mijn bouwkundige achtergrond heb ik misschien nog wel wat juiste interpretaties kunnen maken. Naast hoogwaardige bouwkunst stonden de Inca's ook bekend over landbouw kennis (ze waren er voor het eerst in geslaagd om niet giftige aardappels te telen. Aardappels komen hier vandaan en niet uit Nederland) hun astronomie en universiteiten.

Het zal je inmiddels zijn opgevallen dat ik redelijk geboeid ben door de Inca architectuur en aangezien Cusco en ook mee vol staat omdat het toentertijd het centrum van de wereld was voor een aantal decennia, ga ik hier nog een aantal dagen rustig rondkijken. Daarna reis ik af naar Puno, Copacabona en het Titicacameer en daarna naar La Paz in Bolivia.

Groeten vanuit Peru

Marcos